مقدمه
هنگام آمادگی برای تهیه یک طرح پیام رسانی، بهتر است به آن به‌عنوان یک برنامه کلی فعالیت مدنی نگاه کنید. در مجموع می‌توان گفت، پیام رسانی به نوعی وسیله پایان بخشیدن به یک روند است. فعالیت مدنی برای پیام رسانی، به دنبال ایجاد اجماع در مورد یک موضوع از طریق اقناع است، نه اجبار. در درس نخست، از پیام به‌عنوان "گفتارها، ایده‌ها، نمادها یا رفتاری که برای تحت تاثیر قرار دادن مخاطبِ هدف طراحی شده" نام بردیم. هدف نهایی، تاثیرگذاری بر مخاطب هدف است. بنابراین بیایید موضوع را با طرح چند پرسش بسیار مهم بر اساس تعریف ارائه شده پیگیری کنیم.
- می‌خواهید با پیام خود به چه چیزی دست یابید؟
- مخاطب هدف شما چه کسی است و چرا؟
- از مخاطب هدف خود توقع انجام چه کاری دارید؟
- موثرترین زبان، ایده، نماد یا رفتاری که بهترین تاثیر را بر مخاطب هدف می‌گذارد کدام است؟
- چه ابزار یا تاکتیک‌های پیام رسانی را برای رساندن پیام خود بکار می‌گیرید؟
- چه کسی واجد شرایط ایفای نقش به‌عنوان سخنگوی پیام است؟
در حالی که ظاهراً این پرسش‌ها بسیار بدیهی و ساده به نظر می‌رسند، ولی بسیاری از مبارزات مدنی (و سیاسی) به شکست منتهی شده‌اند چون هیچ پیام منسجمی نداشته‌اند، هیچ مخاطب خاصی را از ابتدا هدف قرار نداده‌اند و هیچ جای‌گزین مناسبی برای وضع موجود ارائه نداده‌اند. بایستی همین ابتدا بگوییم که برای حل مسئله، هیچ پاسخ ساده و راحتی وجود ندارد. با این حال امیدواریم طرح این پرسش‌ها به مانند جرقه‌ای در خرمن خلاقیت شما، به بروز برخی ایده‌های خوب منتهی شود.