تصمیم گیری

یکی از مهم‌ترین جنبه‌های داشتن یک گروه مؤثر عبارت است از تعیین چگونگی فرایند تصمیم‌گیری جمعی. در بسیاری از موارد یک رویکرد مشارکتی، یا اجماع، مورد نیاز است. در سایر موراد ممکن است لازم باشد یک فرد خاص از سوی گروه تصمیم‌گیری کند. معمولأ روش‌های مختلف با توجه به شرایط ترکیب می‌شوند.

در ادامه انتظارات موجود از رویکردهای تصمیم‌گیری مختلف و راهنمایی‌هایی در خصوص زمان استفاده از آن‌ها ارائه شده‌اند:

روش تصمیم‌گیری توضیحات راهنمایی برای استفاده
تصمیم‌گیری مشارکتی (یا اجماع) فرایند تسهیل شده‌ای که به همه اعضای گروه کمک می‌کند در فرایند تصمیم‌گیری مشارکت کنند تا تصمیمات اتخاذ شده تأمین کننده اکثر نیازهای اکثر اعضا باشد. این روش راه مناسبی است برای حصول اطمینان از این‌که صداهای حاشیه‌ای نیز در کنار صداهای قدرتمندتر شنیده شوند.
  • تمام اعضای گروه باید به اجماع برسند
  • فرایند باید شفاف باشد
  • زمان کافی باید به هر فرد اختصاص داده شود
  • تصمیم باید مهم یا اساسی باشد
  • در این شرایط بهتر است استفاده نشود: لزوم تصمیم گیری سریع، وجود نداشتن گزینه‌های جایگزین مناسب، بی اهمیت بودن مسئله
تصمیم‌گیری اکثریتی اعضای گروه رأی می‌دهند و رأی اکثریت تبدیل به تصمیم نهایی می شود.
  • هنگامی مناسب است که تصمیم باید زود اتخاذ شود، اما مشارکت اعضا نیز وجود داشته باشد.
  • اگر برخی از بخش‌ها یا گروه‌های فرعی به‌طور پیوسته در رأی گیری شکست بخورند، ممکن است احساس به حاشیه رانده شدن یا بیرون گذاشته شدن کنند.
تصمیم‌گیری فردی یک فرد از سوی گروه تصمیم گیری می‌کند.
  • در مورد مسائل عادی مفید است.
  • هنگامی مفید است که به‌ندرت در موارد ضروری به‌کار گرفته شود.
  • بهتر است هنگامی که تصمیم مهم بوده و بر گروه تأثیر زیادی می گذارد به کار گرفته نشود.