شماره این ماه نبض‌نامه به موضوع زندانیان سیاسی و عقیدتی در ایران می‌پردازد. بدین منظور نقض حقوق زندانیان و وضعیت آنان پشت میله‌های زندان در ماه ژانویه برجسته شده است.
فراموش‌شدگان:
زندانیان سیاسی و عقیدتی در ایران
«در حالی که جمعیت کشور نیم درصد جمعیت دنیا را شامل می‌شود اما جمعیت زندانیان ایران ۲ درصد جمعیت زندانیان دنیا است.»
به گفته رئیس سازمان زندان‌های کشور، بیش از 250،000 نفر از جمعیت کشور پشت میله‌های زندان به سر می‌برند. چهل و سه درصد زندانیان در ایران با جرم‌های مرتبط با قاچاق مواد مخدر در زندان هستند، در حالی که جرم 28 درصد از زندانیان مرتبط با انواع سرقت است. در ضمن، هیچ آماری درباره زندانیان عقیدتی و سیاسی در ایران وجود ندارد. در تیرماه سال 91، جواد لاریجانی، رئیس شورای عالی حقوق بشر ایران، در مصاحبه‌ای با خبرگزاری ایسنا به طور علنی وجود هرگونه زندانی سیاسی در ایران را منکر شد. آن‌چه گفته های لاریجانی را واقعی نشان می‌دهد این واقعیت است که بسیاری از زندانیان سیاسی در ایران با جرم‌هایی همچون قاچاق مواد مخدر یا سرقت زندانی می‌شوند، روشی که آنان را از شمار زندانیان سیاسی خارج می‌سازد.
در ایران، دادستان کل کشور، وزیر اطلاعات و رئیس قوه قضائیه، که همگی منصوبین رهبر هستند، دست به دست هم در راه شناسائی و بازداشت مخالفان رژیم گام بر می‌دارند. هنگام بازدشت، این افراد مورد بازجوئی‌های طولانی مدت، رفتار بد و شکنجه قرار می‌گیرند. معمولا در این موارد بازداشتیان از حق برخورداری از وکیل مدافع و دادرسی عادلانه محروم می‌شوند. در عوض تحت فشار آنان را مجبور می‌سازند تا اتهاماتی بی‌پایه را پذیرفته و به جرم‌هایی که آن‌ها را مرتکب نشده‌اند اقرار نمایند. گزارش سال 2012 موسسه خانه آزادی درباره ایران تصریح میکند که «مقامات ایرانی از نگهداری زندانیان سیاسی تحت اتهامات مجرمانه به عنوان راهی دیگر برای مجازات مخالفان استفاده می کنند. برخی از بازداشتیان آزاد شده نیز گفته‌اند، با وجود شکنجه شدن در زندان، پبش از آزادی مجبور به امضای سندی شده اند که اعلام میکند هرگز با آن‌ها بد رفتاری نشده است.»
نقشه پراکندگی اعدام ها در سال 2012 به تفکیک شهرستان. این نقشه توسط تیم نبض‌ایران و بر پایه اطلاعات جمع‌آوری شده توسط مرکز اسناد حقوق بشر ایران تولید شده است. این مرکز مستندات مربوط به اعدام ها در ایران را در اختیار نبض‌ایران قرار داده است.
مسئولان زندان در ایران با دقت ارتباطات زندانیان سیاسی و عقیدتی را تحت نظر داشته و آن را سانسور میکنند. با این وجود، هر از گاهی اخبار حاکی از آزار و بدرفتاری، شامل گذراندن ماه‌ها در سلول انفرادی، جلسات سخت بازجوئی و آزار‌های جسمی و روحی، راه خود را به بیرون از دیوار‌های زندان می‌یابد. جمهوری اسلامی این گونه گزارش‌ها را همچون درس عبرتی می‌داند برای دیگر متعرضان که هنوز بازداشت نشده‌اند. همچنین اگر سازمان‌های حقوق بشری بین‌المللی از این گزارشات به عنوان سندی برای پیگیری پرونده زندانیان استفاده کنند، جمهوری اسلامی آن را نشانه‌ای از همکاری زندانیان با خارجیان دانسته، آنان را مزدور بیگانه می‌خواند.
این ماه با حقوق زندانیان سیاسی و عقیدتی..
18 دی، فرزندان میرحسین موسوی، زهرا رهنورد و مهدی کروبی، رهبران جنبش سبز در بیانیه‌ای خواستار آزادی والدین خود و توقف نقض حقوق قانونی و انسانی آنان شدند. این رهبران از بهمن ماه سال 1389تحت بازداشت خانگی به سر می‌برند. بازداشت آنان زمانی روی داد که آنان از مردم برای تظاهرات عمومی در حمایت از بهار عربی دعوت کردند. این افراد هرگز در دادگاه محاکمه نشده‌اند. درضمن، هیچ‌گاه دلیل بازداشت‌شان نیز اعلام نشده است. سازمان‌های حقوق بشر بین‌المللی، مانند کارگروه مبارزه با بازداشت خودسرانه سازمان ملل (UNWGAD)، از حکومت ایران خواسته‌اند این رهبران مخالفان را آزاد کند، درخواستی که جمهوری اسلامی تا به امروز نادیده گرفته است.
درهمان روز، دادگاه انقلاب در ایران پنج عرب خوزستانی، محمد علی عموری، هادی راشدی، هاشم شعبانی، جابر آلبوشوکه و مختار آلبوشوکه، را به اعدام محکوم کرد. این افراد اعضای گروه فرهنگی الحوار هستند، که در سال 1382 توسط محمد خاتمی و به منظور توسعه گفتمان چند فرهنگی و ترویج فرهنگ تساهل و تسامح در جامعه تشکیل داده شد. ماموران امنیتی در سال 1384 و در پی ناآرامی در مناطق عرب زبان کشور، گروه الحوار را منحل کردند. بر اساس اعلامیه مشترک سازمان‌های عفو بین‌الملل و دیدبان حقوق بشر، این پنج نفر مورد شکنجه‌های فیزیکی و روحی قرار گرفته‌اند. از اردیبهشت سال 1390، دست‌کم 11 عرب و یک پسر 16 ساله در اهواز اعدام شده‌اند.
دوشنبه 18 دی، شیرین عبادی وکیل مدافع حقوق بشر و برنده جایزه صلح نوبل در نامه ای خطاب به آنتونی لیک مدیر‌کل صندوق کودکان سازمان ملل متحد، خواستار بازدید او از کودکانی شد که در ایران به همراه مادران‌شان زندانی هستند. بر اساس این نامه، کودکان زندانی در ایران از عدم دسترسی به هوای آزاد و وسائل گرم کننده در رنج به سر می‌برند. در همان ماه، دو تن از این کودکان در زندان سمنان به دلیل ابتلا به عفونت حاد ریه و گوش به بیمارستان منتقل شده‌اند. این کودکان به همراه مادران‌شان در زندان سمنان زندگی میکنند. مادران این کودکان به جرم برگزاری مراسم مذهبی بهائی و ترویج آن مذهب به زندان محکوم شده‌اند. پیروان آیین بهائیت به طور مداوم در طول حکومت جمهوری اسلامی مورد تبعیض قرار می‌گیرند.آن‌ها از پیگیری تحصیلات عالی محرومند، و همچنین از حق استخدام شدن یا استفاده از تصحیلات دولتی نیز برخوردار نیستند.
دو بهمن، یک گروه چهار نفره پارلمانی از اعضای کمیته امنیت ملی مجلس از زندان اوین بازدید کردند. این نخستین بازدید یک گروه پارلمانی از سال 1388 بدین سو است. صفر نعیمی رز نماینده آستارا در مجلس که در جریان بازدید حضور داشت، در مصاحبه‌ای پس از آن اعلام داشت «آن‌چه پیش از این زندانیان را به گلایه وا می‌داشت این بود که تخت خواب در زندان به اندازه کافی وجود ندارد و کسانی که به آن‌ها تخت خواب نمی‌رسد ناچار بودند کف خواب شوند که بر اثر آن دچار درد کمر و کلیه می‌شدند اما در حال حاضر همه زندانیان تخت خواب د ارند و من پس از این بازدید نام ندامتگاه علمی را هتل علمی می‌گذارم زیرا امکانات آن از هر لحاظ مناسب بود.» سیل انتقادات به این اظهار نظر از تمام طیف سیاسی فعال در ایران سرازیر شد. وب‌سایت محافظه‌کار بازتاب در مقاله ای با عنوان «کسانی به زندان اوین هتل می گویند که حاضر نیستند نیم ساعت در کلانتری بمانند»، ادعاهای نماینده مجلس را رد کرد. این مقاله می‌افزاید، «کسانی که تجربه اقامت در هتل اوین و به خصوص بندهای امنیتی را دارند، به خوبی می دانند اولا در بسیاری از سلول های انفرادی تخت وجود ندارد» وغذای این بندها هم از کیفیت بسیار پایینی برخوردار است.
11 بهمن، 36 نفر از زندانیان سیاسی بند 305 زندان اوین در نامه‌ای به رئیس قوه قضائیه نسبت به انتقال ابوالفضل قدیانی به زندان قزلحصاراعتراض کردند. زندان قزلحصار مکانی برای نگهداری مجرمان خطرناک و قاچاقچیان مواد مخدر است. در این زندان به پزشک متخصص دسترسی وجود ندارد و امکانات پزشکی با کمبود روبرو است. این بدان معنی است که آقای قدیانی به مراقبت های مناسب پزشکی که برای وضعیت قلبی اش الزامی است، دسترسی نخواهد داشت. شرایط پیش رو برای این زندانی
70 ساله خطرناک توصیف شده است. روز 12 بهمن، همسر ابوالفضل قدیانی در مصاحبه‌ای
ایران یکی از خطرناک‌ترین کشورها برای خبرنگاران در جهان است. یکشنبه، 27 ژانویه را به مناسبت دستگیری 12 خبرنگار توسط افراد لباس‌شخصی «یکشنبه سیاه» نام نهاده اند. کاریکاتوریست:کیانوش رمضانی
پیرامون انتقال شوهراش اظهار کرد «با این کار تنها چیزی که به ذهن آدمی خطور میکند این است که قصد جان آقای قدیانی را دارند. وگرنه چطور یک فرد مسن را که بیمار است، پزشک و بیمارستان اش تهران است و اصلا در تهران محاکمه شده و حکم گرفته، به زندانی در خارج از تهران یعنی استان البرز منتقل میکنند». ابوالفضل قدیانی، فعال سیاسی کهنه‌کار، به جرم توهین به رئیس جمهور در سال 1388 به یک سال زندان محکوم شد. او در زندان نامه‌های انتقادی به رهبر جمهوری اسلامی نوشت که در نتیجه آن سه سال دیگر محکومیت او افزوده شد. جرم او توهین به رهبری و تبلیغ علیه نظام اعلام شده.
این ماه در نبض-ایران
نبض‌ایران در ماه ژانویه 12 گزارش نقض حقوق بشر تازه دریافت کرد که مجموع گزارش‌های سایت را به 283 می‌رساند. همچنین سه نقشه مرتبط با حقوق زندانیان در بخش منابع سایت قرار داده شده است. این نقشه ها آمار اعدام در زندان‌های ایران را به تفکیک نوع جرم و مکان اعدام نمایش می‌دهند.
آیا شاهد نقض حقوق بشر در ایران بوده‌اید؟ آیا از موارد گزارش نشده نقض حقوق بشر خبر دارید؟ آن را گزارش کنید؛ بگذارید صدای‌تان به گوش جهان برسد!
گزارش های مهم ماه گذشته
12 دی دوتن از نوکیشان مسیحی در رشت بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شدند.
14 دی وضعیت ناگوار کودکان چند ماهه بهایی در زندان سمنان
15 دی زندانی سیاسی کرد در آستانه اعدام
17 دی مسعود لدنی فعال سیاسی در اهواز بازداشت شد
21 دی احضار انیسا فناییان جهت اجرای 22 ماه حبس تعزیری
23 دی پنج زنداني سياسي اهوازي در خطر اجراي حكم اعدام قرار دارند
8 بهمن دستگیری شماری از روزنامه نگاران در تهران
8 بهمن کشيش سعيد عابدينی به هشت سال زندان محکوم شد
منابع دیگر: برای اطلاعات بیشتر پیرامون حقوق بشر در ایران از سایت www.nabz-iran.com دیدن کرده یا به بخش منابع نبض ایران به نشانی www.nabz-iran.com/en/resource-library مراجعه کنید..
منابع
منابع
بخش منابع نبض ایران بانک اطلاعات رو به گسترشی است از عهدنامه ها، اعلامیه ها و کنوانسیون های سازمان ملل که دولت ایران از امضا کنندگان آن است. همچنین این بخش شامل اسناد قانونی همچون قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و دیگر قوانین مرتبط؛ گزارشات سازمان های غیر دولتی (NGO ها)؛ اطلاعات مربوط به تعهدات بین المللی ایران؛ و دیگر موضوعات مرتبط با وضعیت حقوق بشر در ایران است.
نبض‌ایران نتیجه کار گروهی فعالان حقوق‌بشر از داخل و خارج از کشور در ثبت گزارشات نقض حقوق‌بشر، برپایه تجربیات شخصی، شهادت دیگران، و دیگر منابع رسانه‌ای است. تلاش این وب‌سایت تقویت صدای مردم، و جلب توجه جهانی به جنبش آنان است. در این وب‌سایت خواهید یافت: نقشه موارد نقض حقوق‌بشر شامل طبقه بندی‌های حقوق‌زنان، حقوق‌سیاسی و حقوق‌بشر، و همچنین آخرین خبر‌ها و تحلیل‌ها پیرامون حقوق‌بشر در ایران.