پیش از شروع به فعالیت مدنی، جزئیات مشکلی که قرار است در رابطه با آن دست به اقدام بزنید را شناسایی کنید: تاریخچه موضوع، استدلال مخالفان، بازیکنان کلیدی درگیر با مسئله، مطالعه موردی در زمینه نمونه‌ها و مصادیق و غیره. از آن‌جا که پیام رسانی در خصوص سیاست عمومی نیاز به درک قانون دارد، در صورت امکان با یک وکیل و حقوق‌دان مشورت کنید. در غیر این‌صورت ممکن است در مواجهه با حریفی که نسبت به شما اطلاعات بیش‌تری دارد بازنده شوید.
ببینید چه می‌کنند، نه این‌که چه می‌گویند
بر اساس تعریف به‌عمل آمده، یک فعال مدنی در عین حال یک ناظر هم محسوب می‌شود. قوانین و الفاظ یک چیز است، اما اجرا یا عدم اجرای آن چیز دیگری است. بسیاری از نهادهای جامعه مدنی در نظارت بر اجرای قوانین و اطمینان از نیل به اهداف تعیین شده نقش مهمی بازی می‌کنند. یک مدافع حکومت، اغلب فهرست آمار مطلوب خود در زمینه منافع زنان، تعداد آن‌ها در پست‌ها و موقعیت‌های بالای دولتی و یا معاهدات و قوانین مربوط به زنان که به امضای حکومت رسیده است را ارائه می‌کند. با این حال، اگر شما تکلیف و تحقیق خود را به خوبی انجام داده باشید، پیام‌تان حاوی آن‌چه در این فهرست گفته نشده، شکاف در اجرای قوانین یا تبعیض نهادین که زنان با آن روبرو هستند خواهد بود.
به‌عنوان یک فعال مدنی ناظر، وظیفه شما این است که استانداردهایی برای حل مشکل درنظر بگیرید و کسانی که در قدرت هستند را با استانداردهای خودتان محک زده و داوری کنید، نه با استانداردهای آن‌ها. دلیل اهمیت مباحث مطرح شده در درس‌های قبل، مبنی بر لزوم داشتن صراحت در بیان یک مشکل و ارائه راه حل آن همین است. اگر در رابطه با حل مشکل مطرح شده راه حل مدونی نداشته باشید یا اقدامی را پیشنهاد نکنید، در واقع هیچ استانداردی برای داوری و قضاوت در مورد صاحبان قدرت ندارید.
این مسئله هم‌چنین در بررسی تناقض رفتاری رقیبان هم اهمیت دارد. آیا گفتار آن‌ها با رفتارشان یکی است؟ آیا در انگیزه‌ها یا عملکرد اقتصادی‌شان، اصل نجابت را رعایت می‌کنند؟