در زمان جمع‌آوری اطلاعات از منابع عمومی، اولین پرسشی که می‌توان پرسید این است: چرا این کار را انجام می‌دهم؟ آیا می‌خواهید این اطلاعات جمع‌آوری شده را به یکی از ارگان‌های بین‌المللی حقوق بشر گزارش دهید؟ آیا قصد شما این است که داستان را در یکی از رسانه‌های محلی منتشر کنید؟ آیا می‌خواهید در مورد رویداد/ حادثه‌ای به دولت نامه دهید؟ آیا می‌خواهید برای رایزنی در مورد مسئله‌ای در حوزه سیاست عمومی از این اطلاعات بهره‌‌برداری کنید؟ درحالیکه این‌ها تنها چند مثال محدود هستند، می‌بینید که اهداف زیادی برای جمع‌آوری اطلاعات در خصوص نقض حقوق بشر وجود دارد. برای کمک به تمرکز و خارج نشدن از چهارچوب تحقیقات‌تان، لحظه‌ای را به نوشتن اهداف خود و قصدتان از تهیه اطلاعات یاد شده، اختصاص دهید.
برای مثال، مرکز مستندسازی حقوق بشر ایران، این موارد را به عنوان اهداف اولیه خود نوشته است. در زمان فهرست‌نویسی از اهداف خودتان، مطمئن شوید که آن‌ها « واضح و دقیق » طبقه‌بندی شده‌اند و « ترسیم دقیقی از طرح شما برای استفاده از اطلاعات جمع‌آوری شده » ارائه می‌دهند.
ترجمه تصویر
اهداف:
مرکز مستندسازی حقوق بشر ایران، سازمانی مستقل و غیر انتفاعی است که در سال ۲۰۰۴ میلادی به وسیله وکلا و دانشجویان حقوق بشر تاسیس شده است. ماموریت این مرکز این است که:
- آرشیو و بایگانی‌ای جامع و بی‌طرفانه از وضعیت تاریخ حقوق بشر در ایران تاسیس کند و بر اساس آن نوعی مسئولیت‌پذیری در قبال نمونه‌های مختلف نقض حقوق بشر ایجاد کند.
- آرشیوی از این سوابق به صورت قابل دسترس برای عموم ایجاد کند تا برای مقاصد آموزشی و تحقیقاتی مورد استفاده قرار گیرند.
- ضرورت پاسخگویی، احترام به حقوق بشر و نقش قانون در ایران را ترویج کند.
- تشویق گفت‌وگوی آگاهی‌بخش در پیوند با وضعیت حقوق بشر در ایران؛ میان پژوهشگران و مردم در حوزه عمومی؛ هم در ایران و هم در خارج از ایران.