زنان در نظام جمهوری اسلامی نه تنها از ورود به استادیوم‌های فوتبال که در آن مردان به رقابت می‌پردازند، منع می‌شوند، بلکه غالبا از تماشای دیگر مسابقات ورزشی نیز محروم‌اند. برای مثال، ۲۵ خرداد، عده‌ای از زنان علیه عدم اجازه حضورشان جهت تماشای مسابقه والیبال با تیم برزیل در تهران دست به اعتراض زدند. بدین گونه زنان در ایران از مسرتی که ورزش برای جامعه به ارمغان می‌آورد بی‌بهره می‌مانند. چنان شور و شوقی که مشارکت تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل در ایرانیان موج می‌زند.
شما در این‌باره چه فکر می‌کنید؟ آیا این حق زنان است که پیروزی‌های ورزشی کشورشان را همراه با برادران، شوهران و فرزندان‌شان جشن بگیرند - یا این اجازه‌ای است که می‌توان به آنان داد یا از آنان گرفت؟
کاریکاتور: کیانوش رمضانی
