چه کسی؟

تنها طرح نام کافی نیست، بلکه ارائه توضیحی دقیق درباره شخصیت‌ها لازم است.
پرسش اول در روش «شش چه»، «چه کسی؟» است. در زمانی که اطلاعات مربوط به واقعه/ رویدادی را جمع‌آوری می‌کنید، همیشه فهرستی از تمامی افراد درگیر تهیه کنید. این فهرست می‌تواند شامل قربانیان خشونت و نقض حقوق بشر، عاملان ارتکاب جرم، مقامات (مانند دولت‌ها، ماموران دولتی یا اعضای سازمانی خاص) و شاهدان باشد. هنگام تشریح «چه کسی» همیشه مطمئن شوید که « توصیفی بی طرفانه » از آن شخص یا نهاد و پیشینه‌، وابستگی‌ها و گرایش‌ها بالقوه آنها ارائه می‌دهید.

دانش‌تان را بیازمایید

برای تمرین مشخص کردن پاسخ به پرسش «چه کسی؟» در هنگام بررسی یک سند، متن زیر را از گزارش سازمان دیدبان حقوق بشر بخوانید و فهرستی زیر عنوان «چه کسانی؟» تهیه کنید. اطلاعاتی در مورد پیشینه، وابستگی‌ها و گرایش‌های بالقوه هر یک از طرفین را در فهرست خود اضافه کنید. سپس برای اطلاع از چگونگی عملکردتان روی کلمه "بعدی" کلیک کنید.

قسمتی از گزارش دیدبان حقوق بشر

در شب چهاردهم ماه ژوئن، دو روز پس از انتخابات، پلیس و نیروهای بسیج به خوابگاه دانشگاه تهران حمله و دانشجویان را مجروح کردند و به ساختمان‌ها آسیب رساندند. برخی از دانشجویان، هنگام وقوع حمله، در خواب بودند. آن شب پلیس تعدادی از دانشجویان را در خوابگاه دستگیر کرد و آن‌ها را به پاسگاه‌های مختلف فرستاد. آن‌ها تعدادی را نیز به زیرزمین منفی چهار وزارت کشور بردند. در آنجا، به گفته دانشجویان، ماموران پلیس و بسیج با آنها با خشونت فیزیکی و گفتاری برخورد کردند.

یکی از دانشجویانی که به مدت چهل و هشت ساعت در زیرزمین وزارت کشور بوده است به دیده‌بان حقوق بشر گفت: «در طول حمله نیروهای لباس شخصی، من و تعدادی دیگر از دانشجویان را به صورت تصادفی گرفتند، در صورتی که ما شعار نمی‌دادیم. به من چشم‌بند زده شد و نتوانستم بفهمم که ما را به کجا بردند. در طول مسیر به من بسیار اهانت شد. فحشم دادند و کتک زدند. در چهل و هشت ساعتی که در آن مکان بودم، از مکالمات جسته و گریخته نگهبانان فهمیدم که در زیر زمین وزارت کشور هستیم. آن‌ها غذا را در دستان‌مان می‌ریختند و مجبورمان می‌کردند که آن را بخوریم. اگر غذا روی زمین می‌ریخت با باتوم ما را می‌زدند. آن‌ها سر و صداهای گوشخراش ایجاد می‌کردند تا ما را بترسانند. ما برای دستشویی رفتن باید التماس می‌کردیم. برخی از بازداشت‌شدگان زخم‌های باز داشتند و به رسیدگی پزشکی نیاز داشتند، اما مامورها حتی با آن‌ها هم به همان صورت خشونت‌آمیز برخورد می‌کردد.

منبع: دیدبان حقوق بشر