در طول مرحله شناسایی محل سکونت منبع، هم‌چنین می‌توانید زبان و ادبیات مورد استفاده منبع را هم بررسی کنید.
در گزارش فرستاده شده توسط منبع، به بررسی مواردی هم‌چون واژگان، اصطلاحات عامیانه و لهجه بپردازید و ببینید آیا با زبان محل وقوع رویداد هم‌خوانی دارد یا خیر. برای مثال، اگر گزارش از یک منطقه اصیل روستایی ارسال شده و به زبان فصیح و ادیبانه انگلیسی نوشته شده، بهتر است در مورد منبع تحقیق بیش‌تری انجام دهید. به همین منوال، اگر یک منبع همیشه گزارش‌های خود را به یک زبان خاص فرستاده، بعد یک مرتبه شروع به ارسال گزارش به زبان دیگری می‌کند، موضوع قابل بررسی است. این مسئله ممکن است نشان دهنده این باشد که گزارش‌ها از جایی کپی‌برداری شده یا از کسی قرض گرفته شده است.
در این مثال تصویری، دو نفر به نام‌های ایرانی اصیل و ایرانی واقعی به بحث زبان‌شناسی پرداخته‌اند، درحالی که فرد سومی به نام عباس که یک ایرانی ساده است، هیچ تصوری از معنی حرف‌های رد و بدل شده بین دو نفر دیگر ندارد.
مباحث مربوط به تایید محتوای اطلاعات که در بخش‌های بعدی این دوره ارائه خواهد شد، به شکل عمیق‌تری به مقوله بررسی زبان خواهد پرداخت. با این حال، دقت در ادبیات بکار گرفته شده در متن پیام، هنگام شناسایی محل سکونت منبع دارای اهمیت است. به‌کار بردن یک عبارت یا اصطلاح عامیانه می‌تواند محل زندگی منبع را فاش کند.
خودآزمایی:
بر روی یک ورق کاغذ، دو یا سه دلیل مبنی بر این‌که چرا بررسی موقعیت مکانی و ادبیات به‌کار گرفته شده می‌تواند به تایید هویت منبع کمک کند بنویسید.